Fotografia jako zwierciadło umysłu i serce pamięci

 

W świecie pędzącym naprzód z zawrotną prędkością, fotografie stanowią te rzadkie momenty zatrzymania czasu, które pozwalają nam spojrzeć zarówno wstecz, jak i w głąb siebie. Nie sa one jedynie technicznymi zapisami światła na nośniku-  to ślady naszych umysłów, lustra życia i refleksje płynące z głębi serca.

Zamrożone wspomnienia w naszych dłoniach

Fotografie to wyjątkowy fenomen- zamrożone wspomnienia, które możemy trzymać w dłoniach. Dokumentują nie tylko miejsca, w których byliśmy, ale często wskazują drogę, którą podążamy, nawet jeśli sami jeszcze tego nie dostrzegamy. To ciche świadectwa naszych wyborów, marzeń i tego, co uznajemy za warte zatrzymania.

Percepcja jako proces twórczy

Badania pokazują, że aż 80% bodźców dociera do nas przez zmysł wzroku. To sprawia, że informacje wizualne stają się fundamentem naszego rozumienia świata. Jednak percepcja nie jest biernym odbieraniem rzeczywistości-to aktywny proces konstruowania znaczeń. Gdy patrzymy na fotografię, widzimy nie tylko obiektywne elementy obrazu- chmury na niebie, kobietę w czerwonej sukience, czy gory na horyzoncie. Każdy z tych elementów jest natychmiast nasycany osobistym znaczeniem, wynikającym z naszych doświadczeń, wspomnień i emocji

Rzeczywistość w oku patrzącego 

Fascynujące jest to, że znaczenie nie istnieje "poza nami", lecz w relacji między obiektem a obserwatorem. Dwie osoby patrząc na to samo zdjęcie, zobaczą w nim zupełnie rożne historie. Ten sam zachód słońca może być dla jednej osoby symbolem końca trudnego dnia, dla innej obietnicą nowego początku. 

To, co zauważamy na fotografiach, mówi więcej o nas niż o samym obrazie. Elementy, które przykuwają uwagę, są tymi, które w jakiś sposób rezonują z naszym wewnętrznym światem. Z kolei te, których nie dostrzegamy , pozostają poza naszym osobistym uniwersum znaczeń. 

Dialog z fotografiami

Warto czasem wrócić do starych zdjęć i wsłuchać się w historie, które opowiadają. Nie tylko te oczywiste, zapisane w widocznych elementach kadru, ale te głębsze, ukryte. Fotografie potrafią przemówić, jeśli tylko zechcemy je wysłuchać. 

W akcie fotografowania i późniejszego oglądania zdjęć uczestniczymy w subtelnym, ale głębokim procesie współtworzenia rzeczywistości. Zatrzymując się przy fotografii, zatrzymujemy się także przy fragmencie siebie samych, zamkniętym w kadrze na zawsze.

A jak Ty postrzegasz swoje fotografie?

Czy są dla Ciebie jedynie dokumentacją miejsc i wydarzeń, czy może czymś więcej- mapą wewnętrznego świata, zapisem Twojej percepcji rzeczywistości?

Podziel się swoimi przemyśleniami w komentarzu. 

Żródło: "Phototherapy Techniques" Judy Weiser 

FotoPixabay.com